Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

23.12.2009 _ Σα λουλούδι λευκό

Kαμαρώνεις σα λουλούδι λευκό
στην πλαγιά ενός βουνού που ανεβαίνω,
κι όσο φτάνω μακραίνεις ξανά
δρόμους, μόνο δρόμους διαβαίνω.

Kυνηγάω τη σκιά μου
κι όσο ψάχνω μακριά μου σε χάνω.
Eίσαι εικόνα που σβήνει στο κενό
και μ' αφήνει να ψάχνω πιο κάτω.

Δεν αντέχω στη σιωπή σου να ζώ,
είμαι ξέμπαρκη ψυχή ταραγμένη.
Δε χωράω στο μικρό μου εαυτό,
πές μου ποιά αλυσσίδα μας δένει;

Kυνηγάω τη σκιά μου
κι όσο ψάχνω μακριά μου σε χάνω.
Eίσαι εικόνα που σβήνει στο κενό
και μ' αφήνει να ψάχνω πιο κάτω

Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική:
Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση:
Μελίνα Κανά

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

18.12.2009 _ Aνάλαφρα να περπατάς

Θα σε φιλέψω στεναγμέ
τα όχι σου να γίνουν ναι
απ΄την ψυχή μου σαν περνάς
ανάλαφρα να περπατάς.

Να τρέξει φλέβα του καημού
με την ορμή του ποταμού
σαν φτάσει η αγάπη την αυγή
να'χει στερέψει η πληγή.

Αγκάλιασέ με ουρανέ,
γέλασε κι άστραψε για με
Ρίξε φωτιά του κεραυνού
στην στράτα του αποχωρισμού...



Στίχοι: Κώστας Φασουλάς
Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Σκουλάς



Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

13.12.2009 _ Παίζει ένα φως

Aγγίζω τα χείλη σου Aγνή
και μας παίρνει η αυγή
όταν πέφτει η βροχή.

Στα μάτια σου παίζει ένα φως,
κι ο αέρας περνάει,
στα φιλιά σου γελάει

Στο παράθυρο γέρνω να δω
το χρυσάφι του κόσμου θαμπό,
μα η καρδιά σου ανασαίνει,
κι όπως πριν μ' ανασταίνει.

Σε βλέπω με μάτια κλειστά
σα να βρίσκεσαι εδώ
κι όμως είσαι μακρυά.
Θυμάμαι τραγούδια να λες
για τις άδειες στιγμές
τις χαμένες καρδιές.

Στο λαβύρινθο έχω χαθεί
του Θησέα κρατάω την κλωστή
μα τα χέρια πονάνε
και τα μάτια ξεχνάνε.

Aγγίζω τα χέρια σου Aγνή
το κεφάλι μου γέρνει
και ο ύπνος με παίρνει.
Δεν θέλω ούτε λέξη να πω
στ' ανοιχτά τ' όνειρο
με κρατάει ναυαγό.


Στο παράθυρο γέρνω να δω
το χρυσάφι του κόσμου θαμπό
μα η καρδιά σου ανασαίνει
κι όπως πριν μ' ανασταίνει.




Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

12.12.2009 _ Σε τούτη τη χωματερή

Ηλεκτροσόκ η πόλη βγάζει
μια μυρωδιά θανατερή
Δεν ξημερώνει , δε βραδιάζει
Σε τούτη τη χωματερή

Θαλασσά μου
Ετούτη η πόλη θλίψη και πόνος
Θαλασσά μου
Κι εσύ ο δικός μου ελεύθερος χρόνος

Είσαι το φάρμακο για όλα
το πιο γλυκό ναρκωτικό
Μια ξελογιάστρα , μια μαργιόλα
Γουστάρω να σε παντρευτώ




Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

11.12.2009 _ Μα είναι δώρο άδωρο

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ.

Μα είναι δώρο άδωρο
ν' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό
τζάμπα σωστός με το στανιό.

Έξω φυσάει αέρας
κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι
πριγκιπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ' έβγαλαν σωστό.

Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

10.12.2009 _ Θέλω απλά να ζω

Πάνω από τα ΑΤΜ
και τ' autocafe
πάνω από τα goody's
και τα flocaf'e
πάνω απ' τα ringtones και τα sms
σε κοιτάζει η αγάπη σου που ξέχασες

Πάνω απ' τ' Applebees
και τα multiplex
πάνω από τα login
και τα password checks
πάνω από το Σείριο στην εθνική
σε κοιτάζει η αγάπη σου η πρωταρχική

Και γελάει μαζί σου που όλο ξενυχτάς
και καινούργια στέκια φτιάχνεις για να πας
και καινούργιες λέξεις
ενώ θες να πεις

Σ' αγαπώ
φοβάμαι να ρθω
να σε ξαναβρώ
κι όπως παλιά να σου πω
μόνο για σένα ειμ' εγώ
θέλω απλά να ζω
δίπλα σου κάθε λεπτό.

Πάνω από τα div'x
πάνω από τα mp3
απ' τα free2go
κι από το b-free
πάνω από τα κούριερ της ACS
σε κοιτάζει η αγάπη σου που ακόμα θες.

Πάνω απ' τα Starbucks

κι απ' τα coffee time
πάνω απ' τα old hollbourn
κι από τα slim line
πάνω από τα νούμερα της AGB
σε κοιτάζει η αγάπη σου η πραγματική.


Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

09.12.2009 _ Του πανικού τεχνάσματα

Με πιάνει μαύρος ίλιγγος στα πόδια σου πριν πέσω
και λύνω τα κορδόνια μου να μοιάζουν με φτερά
του πανικού τεχνάσματα μα θέλω να σου αρέσω
έλα μια βόλτα στα χαλάσματα, έχω ζευγάρι δεκανίκια εφεδρικά.

Βαρέθηκα να πολεμώ τους άσσους στα μανίκια
τα νιάτα μου πεινάσανε και άστοχα χτυπάν
μα απο τις παγίδες τρέφομαι σαν όλα τα ποντίκια
με κάτι αγρίμια ξενιτεύομαι κι ας ξέρω πίσω πως να μην γυρνάν.

Τώρα τα χάδια σου μου λεν, καθένας το σταυρό του
με στόμα επιδέξιο ρουφάς τη μοναξιά
αύριο θα παίξουμε ξανά τον γυρισμό του ασώτου
κάποια Αριάδνη σε κοιτά, με μια κλωστή σε δένει και μας κυβερνά.

Το δάχτυλό μου στην πληγή μα ακόμα δεν πιστέυω
νηφάλια και παράλογη η γη που περπατώ
από την πηγή που ξεδιψάς όλο σταγόνες κλέβω
κάνε ξανά πως δεν κοιτάς,μόνο για σένα, είπες,κάνω τον χαζό.